Fraser Island

30 september, Brisbane

Nou, er is heel wat gebeurd sinds ons laatste verslag! Zondag waren we druk om de laatste inkopen te doen en kwam er niets meer van schrijven. We moesten vroeg naar bed, want maandag zouden we om 3.30 uur vertrekken naar Fraser.

En inderdaad zijn we om 3.15 opgestaan en om even na 3.30 weggereden. Het was nog een lange rit, met aanhanger en al, bepakt en bezakt.

Om 6.30 arriveerden we in Hervey Bay, bij de verhuurder van de 4 wheel drives. De rest van de groep, die de vorige dag al naar Hervey Bay was gegaan, voegde zich bij ons en konden we alles in de 2 gehuurde 4x4's laden. Dat liep allemaal niet zo vlot, we moesten 2 filmpjes bekijken hoe we met de auto moesten omgaan, en wat we moesten doen als we door een dingo zouden worden aangevallen. Het werd nog racen naar de pont, die ons naar Fraser Eiland zou brengen, de verhuurder reed voorop, die had duidelijk een dealtje met de pontbaas, want ondanks dat we als laatste arriveerden, mochten we er als eerste op. Dat viel nog niet mee, dat moest achteruit gebeuren, via een steile helling de pont op. Na een barre tocht op een toch wel onstuimige zee toch de overzijde bereikt. De pont af was wat makkelijker door dat dit vooruit kon gebeuren. Was wel even steil maar toch! Allemaal er in en gas op de plank.

Daarna via zandwegen en het strand naar de camping. Dat had ook tijdsdruk, want je kan alleen bij laagwater op het strand rijden. En als ik zeg zandwegen, dan bedoel ik ook echt diepe dikke lagen zacht zand, en we werden compleet door elkaar geschut. Op de camping was inmiddels ook Jasmin's vader met zijn vrouw, die via een andere pont waren gekomen.

Op de camping alle tenten opgezet, en de kampkeuken ingericht. Koken op de BBQ en het kampvuur! In de middag naar het strand, even lekker afkoelen in de oceaan, daarna eten en vroeg naar bed, want het was een lange dag.

De volgende dag hebben we een trip gemaakt met de 3 auto's o.a. naar Indianhead, een rotsformatie aan het strand, waar we nog een cache konden meepakken.

Gezwommen in de Champagnepool, en weer over het strand terug.

Woensdag naar Elicreek, een soort wildwaterbaan, maar dan een natuurlijke. Door naar happy Valley, voor diesel, want je verstookt wat op het zand. De Kranenburgjes blijven het hardnekkig Happy Village noemen, alhoewel ze na een ijsje kopen, toch niet meer zo happy keken, want alles is natuurlijk schandalig duur, het moet allemaal over de zandbanen met 4x4's worden gebracht. En nog door naar een meer, ik meen het Garawongera Lake.

Donderdag een rustdag, die wij gebruikten om naar het wrak te gaan, en een cache te doen, en 's middags een wandeling over een sandblow, een gigantische zandverstuiving. Zeker 150 meter boven de zeespiegel, maar wat een uitzicht over de oceaan.

Omdat we al het brood ophadden, moesten we zelf brood bakken in de kampoven in het houtvuur. Dat lukte heel goed, net als de lamsbout, die Jasmin in de grote kampoven had klaar gemaakt. We voelden ons echte Bushbewoners.

Vrijdag met z'n allen naar Lake Mckenzie, het meer wat op alle plaatjes te zien is van Fraser Island. Het schijnt dat je 10 jaar jonger wordt als je daarin zwemt, en je scrubt met het zand. Nou, dat hebben we natuurlijk gedaan, en inderdaad is je huid perzikzacht na afloop.

Helaas werd de 10 jaar jonger weer teniet gedaan door de autopech die we 's middags kregen. Bij een van de 4x4 brak de kruiskoppeling, zodat er geen voorwiel aandrijving meer was.

Gelukkig heeft de verhuurder monteurs op het eiland, en reserve auto's maar natuurlijk niet direct bij de hand. En daar de tijd begon te dringen, je kunt alleen met laagwater over het strand, is de andere auto vertrokken, met 6 man erin, en Maarten aan het stuur.

Het werd een spannende tocht, die Maarten gelukkig met ware doodsverachting heeft volbracht, want met commentaar van alle inzittenden je hoofd koel houden valt niet mee.

Daar er geen telefoonverkeer mogelijk is, was het afwachten of de 3 anderen het wel zouden halen, of in Eurong, waar het gebeurde, zouden blijven slapen.

De achter gebleven 3 hadden uiteindelijk een kleine 4x4, een Suzuki Jimmy, en moesten ook nog terug. Die hebben zeker 3 kwartier in het donker over een al bijna ondergelopen strand gereden, maar de tocht ook goed volbracht. Wat waren we allemaal blij om elkaar weer heelhuids te zien! Het eten ging er dan ook met graagte in!Maar je snapt nu, waarom we die avond gewoon weer onze oude leeftijd terug hadden. Maar je moet het maar zo zien, anders waren we 10 jaar ouder geweest ?

Zaterdagmorgen alles ingepakt, en toen wachten op de grote 4x4 die ze zouden brengen. Uiteindelijk bleek bij het pakken, dat we zoveel hadden opgegeten en gebruikt, dat we alles in de ene auto kregen, en wat nog over was, bij Jasmin's vader in de auto paste. Na een telefoontje via de ranger van het park, besloten te gaan rijden. De monteur was onderweg met de grote auto, en die zouden we op het strand treffen. Dat ging allemaal prima, snel overgestapt, en door naar de pont.

Op 2 km voor de pont zat er echter een auto voor ons vast in het zand. Na een aantal verwoede pogingen, en een andere chauffeur achter het stuur, was de auto los, en konden we verder. De pont had veel last van een harde wind, dus het laden en lossen was een kwestie van snel doen, anders zat je letterlijk tussen de wal en het schip. Maar we hadden natuurlijk een stel puike chauffeurs bij ons, o.a. Jasmin en Ruben, dus alles verliep probleemloos.

Weer terug bij de verhuurder alles uit, en weer ingepakt, en de ene helft van de ploeg vertrok naar het Noorden, om daar nog een roadtrip te maken, en de andere helft vertrok naar Mooloolaba. Wel weer wennen hoor, zo'n gewone auto, na 5 dagen hoog boven de weg in een 4x4!We waren om 9.30 vertrokken van de camping, om 20.00 weer thuis.

Snel nog wat eten en allemaal lekker douchen en naar bed!

Geen dingo's gezien, wel slangen, en kookaburraa's, en heel veel andere prachtige vogels.

The day after

Nou, inderdaad was het vanmorgen puinruimen. Ze hebben in Australië geen statiegeld op de flessen, dus alles wordt weggegooid. Nou, dat waren heel wat vuilnisbakken vol. Ook de mieren deden zich te goed aan alle zoetigheid die was blijven staan.

Maar met z’n allen, nou ja dat duurde even want men moest nog een roes uitslapen, was het toch redelijk snel gepiept. Maar wat was het warm! 29 graden!

Daarna naar het strand, om te zwemmen, maar dat vonden we toch te eng, de oceaan is geen Noordzee, dat moge duidelijk zijn. Maar van een voetenbad fris je ook al lekker op hoor.

Vanmiddag een paar caches gedaan, we hebben weer een mooie wandeling gemaakt.

Vanavond een hollands potje gekookt van de restjes van gisteren, en nu even op bed en schrijven.

Morgen de laatste dag hier, en dan maandag naar fraser eiland, het spannendste deel van de vakantie denken we.

De grote dag

Vandaag is het dan zover: de trouwdag.

We waren allemaal al vroeg op, want er moest nog heel veel gebeuren. Alles moest versierd met grote tropische bladeren, bamboe en ander voor ons meer als kamerplanten bekend staand groen. De tafels moesten mooi gedekt met glazen potten met zand, schelpen en kaarsen. Ook moest er een enorm stuk doek worden gespannen, want er werd regen voorspeld. Het is hier 2 maanden kurk droog geweest, en juist deze week is er af en toe een regendag. Ach ja, dat hebben wij Hollanders zeker meegenomen.

Maar voor vandaag heel vervelend natuurlijk. In de middag verwachten ze zelfs onweer.

Eindelijk is iedereen gearriveerd en opgetut. Op naar het strand, waar zich al grijze wolken aan het verzamelen waren.

We stonden allemaal te wachten, en ja, daar kwam Jasmin, aan de arm van haar vader het strand oplopen. Wat ziet ze er prachtig uit! De mevrouw die het huwelijk sluit heeft een prachtige speech, waarin ze verteld hoe het paar elkaar heeft ontmoet, en wat ze zo in elkaar waarderen. Een zeer persoonlijk verhaal, waarbij we menig traantje wegpinken.

Net nadat ze elkaar het jawoord hebben gegeven barst de bui los. Het tekenen van de acte moet dan maar in het huis gebeuren. Iedereen pakt gauw wat op, en we haasten ons naar het droge.

Het feest kan beginnen!!!

Er staat een prachtige bruidstaart in de vorm van een zandkasteel, een stukje vakwerk. Verder een buffet, met heerlijke gerechten van de Barbie, en salades. En volop bier, zonder dat is het geen echt Ozzie feest.

Nu even schrijven, en dan nog door met het feest. Onze slaapkamer is naast de muziekbox, en het snoer ligt in onze kamer, dus we gaan maar door met feesten tot iedereen weg is.

Morgen maar rustig aan en puin ruimen, denk ik zo. Het bruidspaar gaat naar een hotel.

Yaroomba

Yaroomba

Vandaag zijn wij door Jasmin geëvacueerd naar Yaroomba om daar de trouw locatie in orde te maken. Dat evacueren klinkt een beetje raar, maar daar leek het wel op, omdat Jasmin zich opeens herinnerde dat er tussen 7 en 8 vanmorgen spullen zouden worden gebracht. Dus het vertrek was hals over kop. Nou ja, we hadden net gedoucht, dus alles wat uit de koffers was, er weer in gedaan en hup op weg. Het is een prachtig huis, mega groot, we waren elkaar na 10 minuten al kwijt. Tijdens het wachten is Eveline begonnen met alle bedden in orde maken. Ik zelf zou Martin niet wezen om eerst even een verbinding in orde te maken. Helemaal geweldig hier tussen de Australische netwerken. Het hele huis van binnen en van buiten op de foto gezet. Daarna naar Coolum Beach voor boodschappen. Dat zal zo’n 4-5 km zijn geweest, op zich niet ver, maar het was wel heuvel op, heuvel af, en de temp. was zo’n 29 graden.

Uiteindelijk een supermarkt gevonden, en terug maar met de bus. De chauffeur verontschuldigde zich voor de tarieven, ach, in Nederland is een los buskaartje ook duur. We waren al blij dat er een bus reed!

Vanmiddag nog een schat gezocht en gevonden, en een kleine strandwandeling gemaakt.

We hebben zelf een maaltje gekookt, lekker prei met een aardappeltje.

Inmiddels zijn er nog meer gasten gearriveerd, waaronder Jasmin’s moeder en vriend. Dus dat wordt vanavond nog een gezellig biertje/ watertje met elkaar. En dan morgen de grote dag!

Australian zoo

Australian Zoo

Vandaag gaan we naar de Australian Zoo. Maar eerst moet er nog een huurauto worden opgehaald, dus wij gaan nog even naar het strand voor een schat, en kijken of we de schat van gisteren kunnen pakken, want toen liepen er veel te veel mensen rond.

We waren net op tijd terug, je loopt hier niet zo hard met 28 graden! Spannend voor de chauffeur van de huurauto, die reed voor het eerst links. Maar alles ging goed en we hebben genoten in de dierentuin. Krokodillenshow, koala’s geaaid, kangaroes gevoerd, het was wel een beetje commercieel, maar toch wel leuk.

s’Avonds uit eten in de surf club. Dat klinkt heel duur, maar dat was het niet. Dat is een Australische constructie om bepaalde vergunningen te krijgen. We hebben heerlijk gegeten, en daarna nog langs de boulevard gelopen, waar sommigen nog een lekker ijsje namen.

Morgen gaan we richting de trouwlocatie, wanneer is nog niet bekend.

Iedereen is er!

Gistermorgen arriveerden de laatste Dutchies hier down under. Keurig op tijd, en ze voelden zich in eerste instantie ook prima. Dus na een barbiebreakfast (gebakken eieren met ham van de BBQ) gingen we naar het strand. De foto's hebben jullie al gezien. Wat daar niet bij vermeld staat, is dat iedereen uiteindelijk kletsnat was, vanwege de hoge golven en de vloed die kwam opzetten. Maar dat mocht de pret niet drukken, en vooral degene die de foto's maakten hadden lol, want die zagen dat natuurlijk al aankomen!

OP de terugweg gingen we langs de meatshed en de fruitbarn. De slager en de bakker dus. Daar inkopen gedaan voor de BBQ van 's avonds en er moest geld gepind worden. Dat lukte deels, later op de dag heeft de rest geld kunnen pinnen bij een andere automaat.

Thuisgekomen voor de liefhebbers koffie, en toen gingen de wegen van de damesploeg en de herenploeg uit elkaar. De mannen gingen een auto huren en achter Aussie telefoonkaarten aan, de vrouwen gingen nog meer boodschappen doen, wat dachtje, als je met z'n 10-en bent, is er heel wat nodig. Eerst naar de opshop, zeg maar Het Goed, en toen drank halen en ijs. Dat is iets aparts, dat gaan we nog wel vastleggen.

Toen naar een winkelcentrum, je kijkt je ogen uit!

We hadden nog woeste plannen voor de rest van de dag, maar de rest van het gezelschap is lekker een siesta gaan houden, wij waren natuurlijk al een dag langer, en dus niet zo verrot, wij gingen even wandelen en cachen!

Het is hier nu 19-9, 's morgens vroeg. Vandaag gaan we naar de Austalian Zoo, maar eerst gaan de jonkies zwemmen, wij gaan even een loopje maken.

Redelijk van slag maar toch een mooie dag!

Beste vrienden,

Na best wel een zware reis, zijn wij nu dus bij het aanstaande Bruidspaar. Het van boord gaan en door de douane had nog heel wat voeten in de aarde. Uiteindelik waren ze alleen maar geïnteresseerd in de Edammer. Door een ongeluk waren de ophalers wat laat, maar dat maakte het weerzien er niet minder om. Wat fijn om vooral Jasmin weer te zien, Evert was nog recent even langs geweest.

Een gigantisch huis waar zij in wonen! We verdwalen zo wat! Dus de gps maar opgestart, Eveline belt nu in huis de posities door dan kan ik die invoeren in de gps.

Ik heb van ons bed maar even een waypoint gemaakt! Voor de cachers onder ons S 26.43.014 & E153.07.404 In kloppen en fietsen maar. Waarschijnlijk wordt er een leeg bed gevonden.

Want voor dat je op de fiets in Australië bent…..

Vandaag na aankomst eerst heerlijk gedoucht, en toen op de tandem even het “dorp” in.

Wakker blijven is het motto vandaag, anders komen we niet van de jetlag af.

Inkopen gedaan voor het avondeten, en Mart een fietshelm aangeschaft, want dat levert een vette boete op als je zonder rijdt. Voor mij was er gelukkig nog een oudje, dus we fietsen goed gemutst door stad en land. En links houden hè, Jasmin voor ons, Evert er achter, en dan gaat het goed. Ach, dat went wel.

Vanavond arriveert ploeg 2,(Maarten –Floris – Kees) met 3 uur vertraging, en morgenochtend ploeg 3( Ruben – Martijn – Kimberly) die eerder arriveren, zodat het behoorlijk heen en weer crossen wordt voor Evert.

Nou allemaal, wij gaan op tijd te kooi, we hebben een mooie kamer, en het bed ziet er heerlijk uit! (zie waypoint).

Martin & Eveline

Bruidegom eindelijk van boord!

Zo Evert is eindelijk in Den Helder van boord.Gisteren 24-8-2012 heb ik hem dan weer met de nodige kilo's aan bagage op schiphol afgeleverd.Op naar Bruid Jasmin in Australie!

Uiteraard helemaal vermoeid begon hij aan de vlucht.Niet zo vreemd als men bedenkt dat je van boord uit de nachtdienst komt en dan vrijwel direct er achteraan vliegt.Zeker als je weet dat je de 21-9 weer aan boord gaat.Maar dan het huwelijks bootje!

Wat ik wel vreemd vond op schiphol was het afscheid.Voor het eerst zeiden wij tegen elkaar tot over drie weken. Normaliter was het altijd goede reis en tot over wij beleven het wel.Meestal een maandje of 2 a 3.

Wij gaan ons op maken voor ons vetrek! Even goed nog een heel gedoe, om uit te komen met de toegestane kilo's aan bagage. De koffers hier voor zijn gegregeld hoor! Hartelijk dank voor jullie support hier in.

Voor ik het vergeet,geef ons vooral geen foto ruimte op deze site.Het kost jullie geld en wij gebruiken het niet.

Groetjes,

Martin & Eveline