30 september, Brisbane

Nou, er is heel wat gebeurd sinds ons laatste verslag! Zondag waren we druk om de laatste inkopen te doen en kwam er niets meer van schrijven. We moesten vroeg naar bed, want maandag zouden we om 3.30 uur vertrekken naar Fraser.

En inderdaad zijn we om 3.15 opgestaan en om even na 3.30 weggereden. Het was nog een lange rit, met aanhanger en al, bepakt en bezakt.

Om 6.30 arriveerden we in Hervey Bay, bij de verhuurder van de 4 wheel drives. De rest van de groep, die de vorige dag al naar Hervey Bay was gegaan, voegde zich bij ons en konden we alles in de 2 gehuurde 4x4's laden. Dat liep allemaal niet zo vlot, we moesten 2 filmpjes bekijken hoe we met de auto moesten omgaan, en wat we moesten doen als we door een dingo zouden worden aangevallen. Het werd nog racen naar de pont, die ons naar Fraser Eiland zou brengen, de verhuurder reed voorop, die had duidelijk een dealtje met de pontbaas, want ondanks dat we als laatste arriveerden, mochten we er als eerste op. Dat viel nog niet mee, dat moest achteruit gebeuren, via een steile helling de pont op. Na een barre tocht op een toch wel onstuimige zee toch de overzijde bereikt. De pont af was wat makkelijker door dat dit vooruit kon gebeuren. Was wel even steil maar toch! Allemaal er in en gas op de plank.

Daarna via zandwegen en het strand naar de camping. Dat had ook tijdsdruk, want je kan alleen bij laagwater op het strand rijden. En als ik zeg zandwegen, dan bedoel ik ook echt diepe dikke lagen zacht zand, en we werden compleet door elkaar geschut. Op de camping was inmiddels ook Jasmin's vader met zijn vrouw, die via een andere pont waren gekomen.

Op de camping alle tenten opgezet, en de kampkeuken ingericht. Koken op de BBQ en het kampvuur! In de middag naar het strand, even lekker afkoelen in de oceaan, daarna eten en vroeg naar bed, want het was een lange dag.

De volgende dag hebben we een trip gemaakt met de 3 auto's o.a. naar Indianhead, een rotsformatie aan het strand, waar we nog een cache konden meepakken.

Gezwommen in de Champagnepool, en weer over het strand terug.

Woensdag naar Elicreek, een soort wildwaterbaan, maar dan een natuurlijke. Door naar happy Valley, voor diesel, want je verstookt wat op het zand. De Kranenburgjes blijven het hardnekkig Happy Village noemen, alhoewel ze na een ijsje kopen, toch niet meer zo happy keken, want alles is natuurlijk schandalig duur, het moet allemaal over de zandbanen met 4x4's worden gebracht. En nog door naar een meer, ik meen het Garawongera Lake.

Donderdag een rustdag, die wij gebruikten om naar het wrak te gaan, en een cache te doen, en 's middags een wandeling over een sandblow, een gigantische zandverstuiving. Zeker 150 meter boven de zeespiegel, maar wat een uitzicht over de oceaan.

Omdat we al het brood ophadden, moesten we zelf brood bakken in de kampoven in het houtvuur. Dat lukte heel goed, net als de lamsbout, die Jasmin in de grote kampoven had klaar gemaakt. We voelden ons echte Bushbewoners.

Vrijdag met z'n allen naar Lake Mckenzie, het meer wat op alle plaatjes te zien is van Fraser Island. Het schijnt dat je 10 jaar jonger wordt als je daarin zwemt, en je scrubt met het zand. Nou, dat hebben we natuurlijk gedaan, en inderdaad is je huid perzikzacht na afloop.

Helaas werd de 10 jaar jonger weer teniet gedaan door de autopech die we 's middags kregen. Bij een van de 4x4 brak de kruiskoppeling, zodat er geen voorwiel aandrijving meer was.

Gelukkig heeft de verhuurder monteurs op het eiland, en reserve auto's maar natuurlijk niet direct bij de hand. En daar de tijd begon te dringen, je kunt alleen met laagwater over het strand, is de andere auto vertrokken, met 6 man erin, en Maarten aan het stuur.

Het werd een spannende tocht, die Maarten gelukkig met ware doodsverachting heeft volbracht, want met commentaar van alle inzittenden je hoofd koel houden valt niet mee.

Daar er geen telefoonverkeer mogelijk is, was het afwachten of de 3 anderen het wel zouden halen, of in Eurong, waar het gebeurde, zouden blijven slapen.

De achter gebleven 3 hadden uiteindelijk een kleine 4x4, een Suzuki Jimmy, en moesten ook nog terug. Die hebben zeker 3 kwartier in het donker over een al bijna ondergelopen strand gereden, maar de tocht ook goed volbracht. Wat waren we allemaal blij om elkaar weer heelhuids te zien! Het eten ging er dan ook met graagte in!Maar je snapt nu, waarom we die avond gewoon weer onze oude leeftijd terug hadden. Maar je moet het maar zo zien, anders waren we 10 jaar ouder geweest ?

Zaterdagmorgen alles ingepakt, en toen wachten op de grote 4x4 die ze zouden brengen. Uiteindelijk bleek bij het pakken, dat we zoveel hadden opgegeten en gebruikt, dat we alles in de ene auto kregen, en wat nog over was, bij Jasmin's vader in de auto paste. Na een telefoontje via de ranger van het park, besloten te gaan rijden. De monteur was onderweg met de grote auto, en die zouden we op het strand treffen. Dat ging allemaal prima, snel overgestapt, en door naar de pont.

Op 2 km voor de pont zat er echter een auto voor ons vast in het zand. Na een aantal verwoede pogingen, en een andere chauffeur achter het stuur, was de auto los, en konden we verder. De pont had veel last van een harde wind, dus het laden en lossen was een kwestie van snel doen, anders zat je letterlijk tussen de wal en het schip. Maar we hadden natuurlijk een stel puike chauffeurs bij ons, o.a. Jasmin en Ruben, dus alles verliep probleemloos.

Weer terug bij de verhuurder alles uit, en weer ingepakt, en de ene helft van de ploeg vertrok naar het Noorden, om daar nog een roadtrip te maken, en de andere helft vertrok naar Mooloolaba. Wel weer wennen hoor, zo'n gewone auto, na 5 dagen hoog boven de weg in een 4x4!We waren om 9.30 vertrokken van de camping, om 20.00 weer thuis.

Snel nog wat eten en allemaal lekker douchen en naar bed!

Geen dingo's gezien, wel slangen, en kookaburraa's, en heel veel andere prachtige vogels.